Sojin lecitin je fosfolipid dobijen iz soje, odnosno nusprodukt proizvodnje sojinog ulja, a iz soje se vadi na mehanički ili hemijski način.
Zahvaljujući kombinaciji lipofilnog i hidrofilnog karaktera u molekulu fosfolipida, sojin lecitin je odlično sredstvo za dispergovanje čvrstih čestica, emulgator, stabilizator pene, sredstvo kvašenja i opuštanja, sredstvo za kontrolu kristalizacije – jednom rečju, omiljen aditiv u prehrambenoj tehnologiji. Pogledate li pažljivije ambalažu većine artikala, prepoznaćete ga po oznaci E322.
Njegove sposobnosti su da emulguje hranu, čuva je od kvara i poboljšava organoleptička svojstva (sprečava izdvajanje ulja i vode na površini proizvoda, učvršćuje, ublažava prskanje ulja tokom prženja, odlaže užeglost…), te je veoma “rad gost” velikog broja gotovih prehrambenih proizvoda kao što su peciva, testenine, hleb, sladoled, čokolada, margarin, prelivi i kremovi.
Postoji nekoliko razloga da vodite računa o sojinom lecitinu: osim što može biti genetski modifikovan, jedan je od najjeftinijih za proizvodnju, što ga čini izuzetno popularnim. Najbolje je izbegavati hranu koja sadrži sojin lecitin te konzumirati organsku soju u svom prirodnom obliku.
